- dyggr
- (accus. dyggvan, rarely dyggan), a. faithful, trusty; dyggvar dróttir, worthy, good people.* * *adj., mostly with v if followed by a vowel, e. g. dyggvar, dyggvan, superl. dyggvastr, compar. dyggvari, but sometimes the v is dropped:—faithful, trusty; dyggvar dróttir, worthy, good people, Vsp. 63; d. ok trúr, Fms. x. 233; d. ok drengileg meðferð, vi. 96; dyggra ok dugandi manna, Stj. 121; enn dyggvasti hirðmaðr, Magn. 484; reynda ek hann enn dyggvasta í öllum hlutum, Fms. i. 69; dyggvastr ok drottin-hollastr, Hkr. iii. 150; but dyggastr, Fms. vi. 401, l. c.; ú-dyggr, faithless: in mod. usage esp. as epithet of a faithful servant, d. þjón, dygt hjú; ódyggt hjú, a bad servant, etc.: of inanimate things, dyggir ávextir, Stj. 234.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.